چندی پیش در خبرها خواندیم که که به فاصله نزدیکی از هم، جان معلمی در بروجرد توسط دانش آموزی گرفته شد و معلمی دیگر در مازندران حین صحبت برای دانش آموزان جان داد.صرف نظر از عوامل یا انگیزه های پنهانی موثر در بروز هردو حادثه، وجه اشتراک هر دو اتفاق« مرگ ناگهانی معلم» و آن هم در کلاس درس است.این وقایع ما را به درک نکته ظریفی رهنمون می سازد و آن نگاه معمول به این قشر نسبتا عظیم جامعه است. واقعا ما چه اندازه یاور معلمان هستیم که خود یاورفرزندان ما هستند؟ مطمئنا آنها هر قدر هم که زیاد باشند، زیادی نیستند.ضمن اینکه میزان توقعات ما از آنها زیاد است.آنها به همراه دانش آموزان در دو سوی فرایند آموش و پرورش ایستاده اند که خود نمایندگان طبقات فرادست و فرودست جامعه محسوب می شوند.اتفاقا از جمله مظاهر تقابل دولتها و ملتها، درنهاد آموزش و پرورش دیده می شود و برای همین است که نظام های سیاسی دنیا چشم امید زیادی به نظام های آموزشی شان دارند.اماسلسله مراتب اداری مرسوم در نظام آموزشی ما، معلمبن را در مرتبه پائینتر از مدیران و معاونان نشانده است.مدارس به مراکز ارتشی قدیم می مانند که در آنها مواردی چون؛یکی بودن بخشنامه ها، توجه به دستورالعمل های آموزشی، رعایت حضور و غیاب، محدودیت تفویض اختیار و پیش بینی تشویقات و تنبیهات اداری،از جمله عوامل بازدارنده ای هستند که بیش از همه ، معلمان را می آزارد.بنا بر هویت شرقی و ذهنیت اشراقی دیرینه ای که در روحیه جمعی ماست، معمولا تمجید و تجلیل زیادی از معلم شده و می شود و به همین خاطر انتظارات زیادی از او وجود دارد در حالیکه اختیارات و امکانات محدودی دارد.....

----------------- دوباره با بسیاری دخل و تصرف در روزنامه آرمان .یکشنبه 10/.28

کلاس به اتاقی می ماند که یک خانواده عیالوار را در خود جای داده است.این جا همه هستند.برخی با هم خواهر و برادر و بیشترقوم و خویش همند. هفت ساله تا دوازده ساله، کوچکترها جلو و بزرگترها عقب نشسته اند.آنها که تازه واردند و کم سن و سال،  ساکت ترند و بزرگترها شیطنت بیشتری دارندکتاب های مختلف از هر پایه روی میزها دیده می شود. زمزمه بچه هایی که مشق های خود را می نویسند، صدای معلم که برای پایه دوم دیکته می گوید، و دانش آموزانی که باید درس علوم را برای زنگ بعد آماده کنند، همهمه ای در کلاس به وجود آورده که قاعدتا باید تمرکز را به هم بزند. با این حال ،آموزش در جریان است و البته این همه  مرهون حضور سبز یک معلم است.......

---------------------------------

منتشر شده  بطور برباد رفته و درب و داغون  در روزنامه آرمان /دوشنبه/14/10