ماه رمضان، فرصت خوبی است برای ظاهرسازی های چنین و جنان برخی مدیران.دادن افطاری با آرزوی قبولی طاعات وبرای جلب نظرکارمندان،حکایت یک تیر و دو نشان زدن است.شایسته تر آنکه سفره هرچه گسترده تر و دورسفره ای هرچه بیشتر،بهتر.دست برقضا،وزارت آموزش و پرورش بیشترین نفع و فایده را از این فرصت باید ببرد و می برد.وقتی به جماعت میلیونی معلمان این ملک افطاری بدهیم ،مثل توپ صدا خواهد کرد.به همان معلمانی که دیروز تا از حق و حقوقشان می پرسیدند،همیشه می گفتیم شما خیلی زیادید و البته اندکی هم زیادی!

       ونگفتم؛ این اقدام در ماه رمضان امسال که هیجان چندانی نداشت، تاثیرخوبی داشت.امسال برخلاف معمول،معلمان از دریافت مشتی مایحتاج و مساعدت معمول در ابتدای ماه، محروم شدند.روزه هاشان را هم بی بانگ ربنای آشنا و دیرسالشان افطارکردند.مجموعه سریال های شبانه هم که خالی از طنز و خنده بود و همه درگریه انداختن بیننده با هم رقابت داشتند.دراین میان وزارتخانه فخیمه ما با برداشتی ناصواب از شعارامسال ،همت مضاعف به خرج داد و با دادن افطاری، اسرافی مضاعف کرد.با این توجیه که دادن یک پرس غذا به هرمعلم که وزارتخانه را ورشکست نمی کند .تازه،خبر این شیرین کاری روی زبان اولیای بی خبر از همه جا هم که بیفتد، چه می شود!در جای خالی مطالبات معلمان و سرانه مدارس و کمی حقوق وامثال آن،خیلی خوب است که خلق را متحیرسازیم. تصورکن معلم بدبخت را با چقدر منت دعوت کنیم تا در طول یازده روز ــ به نوبت ــ از آن سرشهربیاید این سرشهر برای گرفتن یک پرس غذا.رانندگان تاکسی هم که قضیه را بشنوند کافی است تا شهری را خبرکنند. "معلما دیگه وضعشان خوبه!هرروز افطاری دعوتن!" معلمی که با زن و بچه هاش،جمعا شش نفرمی شوند،۶ پرس و یک زوج فرهنگی بدون بچه هم ۲پرس. افطاری با طعم عدالت مداری و اصول گرایی! افطاری رفتن معلم را همه مردم می بینند واین برای دولت خدمتگزار خیلی برد دارد اما دادن حقوق را فقط معدودی معلم  و مدیر می بینند واین برای همان دولت خیلی افت دارد! جالب اینکه سایر ادارت هرسال از این گونه افطاری ها به کارمندانشان می دهند و کسی هم خبرنمی شود اما وزارتخانه ما بعد از هرگز امسال دست به این کار زده است و تمام عالم وآدم را هم خبرنموده است. 

         می گویند:یکی می گفت گرسنه هستم چيزي بدهيد بخورم ، گفتند اول برو پياز بخور اشتهات باز بشه بعد بيا.اصلا با اجازه مراجع بزرگوار،به فتوای من ناچیز،روزه برمعلم جماعت روا نیست!این بندگان خدا که در طول سال فقط زنده اند و می خورند تا نمیرند،درواقع همواره روزه اند ولذا روزه گرفتنشان هم جایزنیست.گذشته از این حرفها،به راستی آیا فراموشی سبد کالای ماه رمضان وتعویض آن با یک پرس برنج ، تکریم است؟ آیا این تکریم بیشتر به تحقیرمعلم شبیه نیست؟تحقیررا هم که با هزار و یک متدغیردینی می شود انجام داد ،پس چرا در این راه از اعتقادات دینی هزینه کنیم؟آیا این ضیافت نوعی اهانت به شان معلم نیست؟ هنوز به درستی معلوم نیست که دست اندرکاران امر با اجراي اين طرح به دنبال چه هدفي بوده اند. بسياري از مديران مدارس و فرهنگيان با اجراي اين طرح مخالفند، بسياري از فرهنگيان با تماس هاي تلفني مديران براي حضور در مراسم افطاري پاسخ منفي داده اند زيرا چنين شيوه هايي را دون شأن فرهنگي خويش مي دانند. شايد مسؤولين آموزش و پرورش با اجراي اين طرح مي خواهند از ديگر دستگاههاي اجرايي كه در هر مناسبتي امكانات رفاهي خاصي را براي كاركنان خويش نائل مي شوند عقب نمانند و از بيت المال هزينه كنند و فراموش کرده اند اینجا آموزش و پرورش است.بسياري از فرهنگيان مي گويند صدقه نمي خواهيم، محتاج يك وعده افطار نيستيم، مسؤولين حقوق زير پامانده و عقب افتاده ما را بدهند كافي است. هم اكنون يك ماه به آغاز سال جديد تحصيلي باقي است بسياري از مدارس با كمبود شديد امكانات و تجهيزات مواجه هستند، اكثر كلاس ها فاقد سيستم گرمازا و سرمازا مناسب هستند، كلاس ها فاقد نور كافي، رنگ آميزي، سرويس بهداشتي مناسب بوده و حشرات موذي و بعضاً حيوانات جونده در برخي كلاس ها حتي هنگام درس و تدريس معلم جولان مي دهند و همه اينها معطل بودجه هستند.   

         اصلا تعداد کل معلمان کشور به علاوه اعضای خانواده هاشان را ضرب در عدد ۵۰۰۰ کنید تا میزان اعتبار منظورشده برای این طرح را به دست آورید.حال اگر این بودجه تنها به یکی از بخش هاي آموزش و پرورش تزريق می شد آیا بخش مهمي از معضلات و مشكلات آموزشي تربيتي فرزندان اين مرز و بوم مرتفع نمی گشت؟معلمان هم با افطاری نخوردن از دست آموزش و پرورش،نه تلف می شدند و نه شان و منزلتشان پائین می آمد.پایان سخن این که اطعام دادن وضیافت مردم در این ماه ،کارپسندیده ای است امانه در بین فرهنگیان که در میان کارمندان فلان وزارتخانه. این کار در حوزه آموزش و پرورشی که هنوز بارهای برزمین مانده بسیاردارد ومعلمان از دستیابی به حق و حقوق قبلی و متناسب با جایگاه خویش محروم نگه داشته شده اند،رسم خوشایندی نبود.بود؟!