مدتی است که مصری ها، مصرانه بر طبل انقلاب می کوبند.امیدوار هم هسند که مثل تونسی ها که توانستند،می توانند.آدم می ماند از این اتفاقات ریز و درشتی که در خلق خاورمیانه نشین روی می دهد.انگار همه دارند با روزگار سکولاریسم خداحافظی می کنند .برخلاف بسیاری ازما ایرانی ها که می کوشند خود را در دامان سکولاریسم بیندازند.باری، در میان این هیاهوی این روزهای مصر،من به خودم می لرزم.خداخدا می کنم انقلابشان پیروز نشود!بندگان خدا شاید ندانند اما مهمتر از انقلاب، حفظ و تداوم آن است که خوب می دانم در خیالشان نیست.درست مثل ما که سی سال قبل انقلابی باشکوه و خاطره انگیز در ایران بنانهادیم.تازه، انقلابیون ما تند و تیزتر از مصری ها بودند.زحمت و هزینه ای که ما در آن زمان صرف انقلابمان کردیم، بسیار بیش تر هم بود.آن روزها هنوز این حرف و حدیث های گفتمان و دموکراسی و حقوق بشر مدنشده بود.صدایمان به دشواری به گوش عالم می رسید.پیشوای ما که خدم وحشم و دم و دستگاهی نداشت و همه خانه و زندگیش هم در همان جماران بود، خیلی دادزد که :هی نگوئید انقلاب برای ما چه کرده است، بگوئید ما برای انقلاب چه کرده ایم.او همان وقت ها،هراسش را بابت افتادن انقلاب به دست نااهلان نشان داد.الان بعد از سی سال رسیده ایم به جایی که عجیب به جان هم افتاده ایم.دوست همسنگرم در سالهای جنگ، برای من غیرخودی شده است.دو فرزند شهید که پدرانشان با یک عقیده و در یک جبهه جان داده اند،و خودشان سالها با هم بچه محل وهمسایه بوده اند،اکنون سایه ی هم را با تیر می زنند.ازقیل و قال چپ و راست ها، آشفته بازاری به وجود آمده است.نمی دانم ما را چه شده است.به یاد آن جمله معروف می افتم که: انقلاب مثل گربه است و بچه های خودش را می خورد.همینطور به فکرحرف دکترشریعتی هستم که :نباید نهضت و انقلاب به نظام تبدیل شود و الا مشکل سازمی شود.و خیلی حرف و حدیث های دیگر.برای همین تصورمی کنم مردم مصرهم ،حاملان و حافظان خوبی برای انقلابشان نخواهندبود.اگرچه ماندن مبارک هم کاملا نامبارک است.با این همه ودر سراین دو راهی،ناگزیراز ادامه انقلابندو باشند.هرچه نباشد ،حداقل مشق تغییر وتحول را می کنند.درست مثل ما که بعد از این همه سال، به هرچه هم نرسیده باشیم و حتی بی آنکه  بخواهیم به قضاوت انقلابمان بنشینیم،کافیست به یک فایده اش فکرکنیم و آن همین سری است که در بین سرها پیداکرده ایم.بین درو همسایه های محله ی خاورمیانه و حتی در همین دهکده جهانی،ایران و ایرانی راحت به چشم می آیدو این ـ صرف نظر ازبرخی اختلافات داخلی که دربین خانواده بزرگ انقلاب داریم ،ـ چیزکمی نیست.هست؟