_{من سرحد نشین سرما و سیب و سنگم}

_{اما هنوز نه هندسه نان را توانسته ام رسم نمایم}

_{ونه احساس سیب را بلدم لمس کنم}

_{اصلا نمی دانم از چه وقت}

_{پای آن تخت خوابم برد}

_{که وقتی بیدارشدم ،سلیمان رفته بود.}

_{اکنون سالهاست که ملخ های تردید،}

_{هی به مزرعه همتم هجوم می اورند}

_{بی تابی من  برای دوستان از دست رفته است}

_{همکلاسی هایی که از مدرسه به چوپانی رفتند}

_{بچه هایی که کودکی نکرده،مردشدند.}

_{مردان کوچکی که همپای ماه راهی مزرعه شدند}

_{وعصرباهزارزحمت،آفتاب را به خانه آوردند.}

 _{گفتن ندارد اما}

_{نطلبیده و بی ریا می روم جشنهای عروسی}

_{به تلافی روزهای مدرسه عبوسمان}

_{دانشجوی آزاد و پیام نور می شوم}

_{تا ماندن برای چند بهار دیگر را به من امید دهند}

_{سوار موتورکه می شوم ترسی ندارم؛}

_{تا درنگاه معلمی که از تنبیه مداوم من ترسی نداشت}

_{تک چرخ بزنم}

_{اگر چه در همان حال}

_{دلم  برای او و خودم تنگ می شود}

 _{ما هر دو بازنده های یک راه طی شده ایم}

_{ادامه دارد...}