مهر، نامیراست.«میترا»ازماست ونگهبان راستی ودرستی هاست.درمهرماه،نیم رخی ازحیات ایران وصفای آینه ی اسلام دیده می شود.کتاب خداپیش نگاه آدمی گشوده می شود که «بخوان» وسفارش آن پیامبربزرگ معنا می شود که«هماره دانش بجو».مهر، ماه رویش نور وحرارت دانایی است.مهرماه،نه پیام آور پائیز که مبدا بهار است.بهاری پربهاتر از بهار طبیعت. شبیه همه آدمهای خوبی که حضورشان پشت دیوارهای سیمانی این عصرتنهایی،تسلی خاطراست.معجزه ی این بهار،همان معجزه ی عشق است .چنین بهاری هرسال مثل عشق،تکراری نامکرردارد وبرای همین است که شرح بازگشایی بهشت ها را ازهرزبان که می شنوی،نامکرراست.بهاردانایی،امید فصلهای بعداست.او که نباشد،تحمل سرمای زمستان بی سوادی،غروبهای غمگین پائیزپوچی وظهرهای داغ تابستان تنهایی غیرممکن می گردد.
مهرماه،یادآورتمام دیروزهای کودکی ماست.روزهایی که بعد از زنگ کلاس سایربچه ها،تازه اول آشنایی ما کلاس اولی ها بود.روزهایی که به بازی وخنده گذشت.«قایم باشک»،«گرگم وگله می برم» و...اکنون اگرچه ازآن ایام دورشده ایم اما هنوز هم سرگرم بازی هستیم.تنها تفاوتش این است که حال همه چیز جدی شده است.مثلاالان اگر کسی گرگ شد، یک گرگ واقعی می شود.دیگراگر کسی دربازی سوخت،واقعا دلش وشاید زندگی اش هم می سوزد. دیگر اگرکسی چشم گذاشت،سایرین از غفلتش سوء استفاده های بسیارخواهند کرد. آن روزها فقط با کسانی که دوست بودیم ،بازی می کردیم.الان اما مجبوریم با همه وحتی کسانی که دوستشان نداریم، بازی کنیم. بازی هایی که درآنها کمتر باهم و بیشتر به هم می خندیم.
مهرماه ،موقع میلاداربابان مروت ها ومحبت هاهم هست بسیارانسانهای وارسته ای در این ماه قدم به جهان هستی گذارده اند.۲،۱و۲۲به ترتیب سالروزتولد استاد شجریان،استادنی کسایی ونویسنده سمیرمی الاصل ابراهیم گلستان است که خداکند همگی سالها ی سال بمانند وبکوشند.همینطور۸و۱۵مهر،سالروز تولد سهراب سپهری واحمد کسروی است که روح سبزشان شادباد.وبالاخره ۲۹،۲۸،۲۶،۲۳،۱۰سالروز تولد مهاتما گاندی،فریدریش نیچه،هانری برگسون،جان دیویی و آلفرد نوبل است که جدا دنیا بی حضورآدمهایی از این دست چه سرد و بی روح شده است.البته که مهرماه یادآور رویش های بسیارتری از این دست است اما این اشاره گذرا تنها به خاطرنکوداشت معرفت ومحبت بود تا یادمان باشد که ما بیش از این ها به مهر ومهرورزانی که در این ماه آمدند،مدیونیم.
